Krośnieńskie Spotkania z Podróżnikami

misiek

ohoho odczepcie się z tymi pytaniami Jezyk

człowiek się już nawet napić nie może ??? Jezyk

pozdro dla Babki Kiepskiej przy okazji i Nunexa hehehe Wesoly

Ewka

No pokażcie tego Machoneya w tłumie Rolling eyes

machoney

Kilka fotek autorstwa Jacka Wnuka:

tomas

Zgadzam sie z Toba Misiek. Czlowiek jak wypije browarka to od razu jest ciekawy swiata. A ze w Bratnem byl klimat wiec pytania lecialy:) Mam nadzieje, ze bedzie klimat takze w Kielcach. Przyznam, ze licze na ciekawe prelekcje. Machoney moze kiedys uda Ci sie zoorganizowac ciekawe pokazy w Wawie, gdyz w was w tym Krosnie to mala publika Gives thy a finger

Foley

Szkoda że mnie nie bylo. Żaluje Super

machoney

Punkt Informacji Kulturalno – Turystycznej Muzeum Rzemiosła w Krośnie zaprasza na kolejne spotkanie z cyklu „Krośnieńskie spotkania z podróżnikami”.

Tym razem w podróż po pustynnym Maroku zabierze nas Jacek Wnuk – doktorant geografii Instytutu Nauk o Ziemi UMCS Lublin, absolwent geografii UMCS w Lublinie oraz Wydziału Operatorskiego PWSFTviT w Łodzi. Studia na tych kierunkach pozwoliły mu na rozwijanie swoich pasji podróżniczych. Od wielu lat przemierza wschodniokarpackie bezdroża, czego efektem jest portal [link widoczny dla zalogowanych] Jest organizatorem wielu wypraw popularnonaukowych w trudnodostępne tereny Ukrainy, Rumuni, Białorusi i Rosji. Pracował jako wolontariusz w Międzynarodowej Inicjatywie Humanitarnej w Czeczenii.

„Pustynne Maroko” to tytuł relacji z podróży do Maroka, która odbyła się w styczniu 2008 r. W trakcie dwóch tygodni pobytu w Afryce korzystając ze środków transportu publicznego uczestnicy przemierzyli ponad 2 tys. km odwiedzając magiczne miasta, gaje oliwne, wąwozy, ogromne pustynie i góry. Założeniem wyprawy było dotarcie do najbardziej afrykańskich klimatów Maroka, pomijając całe turystyczne wybrzeże naszpikowane hotelami, restauracjami, kawiarenkami i wielkimi kurortami. Ekipa skierowała się tam gdzie piasek, skała, brak wody i ogromne przestrzenie, do najbardziej dzikiej i niedostępnej części Maroka. Po krótkiej aklimatyzacji z egzotyką w Fezie ruszyli w nieznane… Przemierzając góry Atlas, pustynie piaszczyste, kamieniste i góry Antyatlas mieli dotrzeć do Marrakeszu.

Czy tak się stało? By się dowiedzieć zapraszamy już wkrótce na pokaz slajdów, który odbędzie się 12 maja 2008 r. (poniedziałek) o godz. 18.00 w Piwnicy Podcieniami, Rynek 5.

Projekt realizowany przy pomocy finansowej Miasta Krosna.

Patronat medialny:
Portal Odyssei.pl
KarpatyWschodnie.pl

Nina

Dzisiaj również pokaz był udany i publiczność dopisała - po raz kolejny zabrakło miejsc siedzących Rolling eyes

Gratulacje dla prelegenta - Jacka i z niecierpliwością czekamy na kolejny pokaz Ya winkles

machoney

Kilka fotek z pokazu Jacka Wnuka udostępnionych przez Muzeum Rzemiosła w Krośnie:

machoney

Artur Zieliński - Doktor Nauk o Ziemi w zakresie geografii. Pracownik Instytutu Geografii Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego Jana Kochanowskiego w Kielcach.
Uczestnik Ekspedycji Antarktycznej Instytutu Ekologii Polskiej Akademii Nauk do Stacji Antarktycznej im. Henryka Arctowskiego na King George Island (Antarktyka Zachodnia). Pierwszy człowiek z regionu świętokrzyskiego, który zimował na Antarktydzie).
Współzałożyciel Towarzystwa na Rzecz Promocji i Rozwoju Regionu Świętokrzyskiego. Z zamiłowania turysta i podróżnik zwiedzający z fascynacją zarówno krainy odległe jak również zupełnie bliskie. Był między innymi w Chinach, w Mongolii, na Syberii, nad Morzem Azowskim, w Brazylii, w Urugwaju. Dotarł także do najdalej wysuniętego na południe miasta świata – Ushuaja, leżącego na Ziemi Ognistej w Ameryce Południowej.

16 miesięcy w Antarktyce Zachodniej
Ekspedycje Antarktyczne na Wyspę Króla Jerzego organizowane są przez PAN od 1976 roku, kiedy to zaczęto budować Stację Antarktyczną. Stacja zlokalizowana jest nad Zatoką Admiralicji. Położona jest na niewielkiej enklawie wolnej od wieloletniego zlodzenia. Wyspa aż w ponad 95% pokryta jest wieloletnią czapą lodową.
Zwykle w ekspedycji uczestniczy kilkanaście osób. Część zespołu realizuje program naukowo-badawczy, a druga część załogi odpowiada za techniczne utrzymanie i funkcjonowanie stacji.
Życie na stacji jest dość uciążliwe ze względu na duże odizolowanie od społeczeństwa, brak świeżej żywności i wiejące tam bardzo silne wiatry, których podmuchy nieraz przekraczają nawet 70 m/s.